عوامل تشدیدکننده پارکینسون - وبلاگ مهیار

به گزارش وبلاگ مهیار، این بیماری یکی از شایع ترین اختلالات سیستم عصبی به شمار میرود که نخستین بار از سوی دانشمند بریتانیایی، جیمز پارکینسون در سال 1817 میلادی توصیف شد و نام وی روی این بیماری نهاده شد.

در پارکینسون که یک بیماری پیشرونده مزمن است افراد، مبتلا به لرزش در اندام ها و کندی حرکت می شوند. در ادامه روند بیماری، مبتلایان ممکن است دچار اختلالات حافظه و تغییر رفتاری شوند. این در شرایطی است که مسائل روان از جمله استرس و افسردگی نیز در مبتلایان بسیار شایع است و حدود یک سوم این افراد با دیابت دست و پنجه نرم می نمایند.

دکتر آدیتیا گوپتا، جراح مغز و اعصاب در این باره می گوید: این بیماری زمانی رخ می دهد که سلول های عصبی در مغز به ویژه در بخش توده سیاه به تدریج از کار می افتند یا می میرند. این سلول ها دوپامین فراوری می نمایند که یک انتقال دهنده عصبی ضروری برای هماهنگی حرکات بدن است. با کاهش سطح دوپامین، افراد مبتلا به پارکینسون دچار لرزش، سفتی، کندی حرکت و اختلال در تعادل و هماهنگی اجزای بدن می شوند.

دلیل دقیق بیماری پارکینسون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عامل ژنتیکی می تواند در ابتلا به آن نقش داشته باشد.

سن نیز یک عامل خطر مهم در پیدایش این بیماری است. پارکینسون عموما برای سنین پس از 60 سال مشاهده می گردد اما بر اساس آمارها حدود 5 تا 10 درصد افراد حتی پیش از 50 سالگی هم به این بیماری مبتلا می شوند. در اروپا تخمین زده می گردد بین 1 تا 2 درصد از افراد بالای 65 سال مبتلا به بیماری پارکینسون باشند.

چه عواملی می توانند علائم پارکینسون را تشدید نمایند؟

به گزارش یورونیوز، در صورت ابتلا به پارکینسون، مواردی وجود دارند که می توانند این بیماری را بدتر نمایند. این عوامل عبارتند از:

1. استرس: واکنش طبیعی بدن به استرس شامل افزایش تنش عضلانی و بالا رفتن ضربان قلب است که می تواند باعث تشدید لرزش و سفتی عضلات در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون گردد.

تکنیک های مدیریت استرس مانند تمرکز حواس، مدیتیشن و تمرین های تمدد اعصاب می توانند با تقویت و آرام کردن سیستم عصبی به کاهش این اثرات کمک نمایند.

2. کم خوابی: خواب ناکافی یا بی کیفیت، ریتم طبیعی بدن را مختل می نماید و منجر به افزایش خستگی و بدتر شدن علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون می گردد. فراهم کردن زمینه خواب خوب و رسیدگی به اختلالات خواب با کمک پزشک برای مدیریت علائم پارکینسون بسیار مهم است.

3. بیماری یا عفونت: هر گونه بیماری یا عفونت می تواند استرس بیشتری را بر بدن وارد کند و منجر به بدتر شدن موقت علائم پارکینسون گردد. برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مهم است که به سرعت به هر گونه بیماری یا عفونت رسیدگی نمایند و مراقب حفظ سلامت کلی خود باشند.

4. زمان یا دُز دارو: زمان و دز مناسب داروها برای مدیریت موثر علائم پارکینسون لازم است. اگر داروها طبق دستور مصرف نشوند در کنترل علائم ممکن است نوسان رخ دهد.

5. تغذیه نامناسب: سوءتغذیه یا کم آبی می تواند بر جذب دارو و سلامت کلی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه علائم پارکینسون را بدتر کند. حفظ یک رژیم غذایی متعادل متشکل از غذاهای مغذی می تواند موثر باشد و اثربخشی داروهای پارکینسون را افزایش دهد.

6. عدم تحرک: فقدان فعالیت بدنی می تواند به سفتی و ضعف عضلانی و بدتر شدن علائم حرکتی کمک کند. این در حالی است که ورزش منظم و حرکات کششی می تواند به بهبود تحرک، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک کند. ترشح اندورفین در نتیجه ورزش نیز می تواند به کاهش علائم افسردگی و اضطراب کمک برساند.

7. داروهای خاص: بعضی داروهای خاص مانند داروهای ضد روان پریشی، ضد تهوع و ضد افسردگی می توانند با سطح دوپامین تداخل نموده یا علائم حرکتی را تشدید نمایند.