شگفتی های عجیب جهان (بخش سوم)
به گزارش وبلاگ مهیار، غارها و معابد، گورستانی مرموز، طوفانی با صاعقه های دائمی و یک سازمان غول پیکر، اطلس آبسکیورا میخواهد تا ما را با عجیب ترین دیدنی های جهان آشنا کند.
در اینجا موارد برتر را با هم مرور می کنیم. پس با خبرنگاران همراه باشید
کارگاه نجاری کین کووی، آکرا، غنا
معلمی غنایی در یک قلم اتوماتیک دفن شد، خواننده ای در یک میکروفون به آرامگاه ابدی خود پیوست و یک کارگر در چکش کار خود جاودانه شد. این تابوت های فانتزی، که شبیه به اقلامی که معرف شغل، علاقه، یا الهام پذیری فرد فوت شده هستند، در نجاری کین کووی فراوری می شوند. این کارگاه در دهه 1950 به وسیله سث کین کووی، یکی از اعضای گروه سنتی گآ در سواحل غنا، ایجاد شد. گآها معتقدند که وقتی فردی می میرد، به زندگی دیگری منتقل می گردد و به تاثیرگذاری روی زندگی بازماندگان خود، ادامه می دهد. بنابراین اعضای خانواده سعی می نمایند تا در مراسم تدفین، فرد فوت شده را با نمایش علاقه مندی ها و زحمات او در زندگی، گرامی بدارند.
پارونلا پارک، کوئینزلند، استرالیا
از همان دوران کودکی، خوزه پارونلا رویای ساختن قلعه ای با سبک مور داشت. در سال 1913، این ماجراجوی 26 ساله روستای خود در کاتالونیا را رها نموده و به جنگل های شمالی استرالیا نقل مکان می نماید. در آنجا، با ثروتی که از راه کشت نیشکر به دست می آورد، می تواند به رویای خود ادامه دهد. در سال 1929، پارونلا قطعه ای از زمین های جنگلی در کوئینزلند را خریداری نموده و آغاز به ساخت قلعه رویایی اش با دستان خود و از موادی نظیر شن، گل، قطعات واگن های از کار افتاده، سنگ هایی از رودخانه مجاور و الوارهایی از خانه های متروک می نماید. تا سال 1935، به این سازه استخر، کافه، سینما و اتاق پایکوبی و نیز باغ ویلایی و زمین بازی تنیس با راه پله ای بزرگ افزوده می گردد که برای بازدید عموم باز بود. بعد از مرگ پارونلا در سال 1948، این ساختمان سال های سال به فراموشی سپرده شد، اما کوشش هایی برای بازسازی آن در دست انجام است. گیاهان بزرگ استوایی روی پله ها و اطراف ساختمان هایی که پارونلا با دست های خود ساخت رشده نموده اند، گویی که مسکن طبیعی آن ها همین جاست.
سازه استالکپایپ بزرگ، لوری، ویرجینیا، ایالات متحده
در اعماق غارهای آهکی لوری، آلت موسیقی عجیبی وجود دارد که به وسیله هنرمندی به نام للند دبلیو اسپرینکل ایجاد شده است. با کنسولی دارای چهار کیبورد، شبیه به یک آلت موسیقی استاندارد در کلیساست؛ تنها یک تفاوت اصلی در این جا وجود دارد: لوله ای دیده نمی گردد. به جای آن، لوله ها استالاکتیتی و ابزار موسیقی لیتوفون است-وسیله ای که موسیقی را به وسیله بر هم زدن سنگ هایی با نوای مختلف، به وجود می آورد. اسپرینکل، که مهندس ریاضیات و الکترونیک در پنتاگون است، بعد از گردش در این غار در سال 1954، ایده اورگان استالاکپایپ به ذهنش رسید. او سه سال تمام را در پی استالاکتیت هایی گشت که بتوانند صدای نت هایی که او می خواست را بازفراوری نمایند، و نزدیک به پنج مایل طناب لاستیکی را برای بهم وصل کردن این استالاکتیت ها مصرف کرد. در موقع رونمایی از این ابزار موسیقی، شخص اسپرینکل کیبوردها را برای تفریح بینندگان نواخت. طی سه روز ابتدایی این مراسم، بازدیدنمایندگان از غاز می توانستند نواهای تنظیم شده اتوماتیک از این ابزار بزرگ موسیقی کلاسیک مانند مونلایت سوناتا را بشنوند.
طوفان صاعقه دائمی، کاتاتومبو، ونزوئلا
در بخشی از آسمان که روی راستا رودخانه کاتاتومبو به سمت دریاچه ماراکایبو واقع شده است، اتفاقات عجیبی می افتد. برای 260 شب در سال، و هر بار به مدت 10 ساعت، آسمان این قسمت با صاعقه هایی که بعضا تعداد آن به 280 مورد در ساعت می رسد، رگبار می گردد. این رویداد که به رلامپاگو دل کاتاتومبو (صاعقه های کاتاتومبو) مشهور است، از زمانی که حافظه بشر ساکن آن منطقه به یاد می آورد، وجود داشته است. این صاعقه ها که از فاصله 25 مایلی قابل تشخیص هستند، به قدری واضح و تعیین هستند که از آن ها برای راهنمایی کشتی ها استفاده می گردد و کشتیرانان به آن فانوس ماراکایبو می گویند. تحقیقات علمی اخیر نشان می دهد که این حجم از رعد و برق به دلیل جریان هوایی است که رطوبت را از روی دریای کارائیب به سمت دریاچه راهنمایی می نماید. محققان هواشناسی هم اکنون از کاتاتومبو به عنوان محلی برای آزمون سیستم های پیش بینی صاعقه ها و هواشناسی استفاده می نمایند.
منبع: الی گشت