معنی ضرب المثل فارسی؛ کوه به کوه نمی رسه ولی آدم به آدم می رسه - وبلاگ مهیار

به گزارش وبلاگ مهیار، تاریخچه ضرب المثل کوه به کوه نمی رسه، ولی آدم به آدم می رسه

در زمان های قدیم، دو روستا در نزدیکی هم وجود داشته است که هر کدام در دامنه کوهی قرار داشتند و به نام های بالاکوه و پایین کوه معروف بودند. گفته می گردد که چشمه آب خنکی، روستای بالاکوه را سیراب می کرد و به روستای پایین کوه ختم می شد. این چشمه آب مزارع کشاورزی هر دو دهکده را سیراب می کرد و از اهمیت بالایی برخوردار بود. یک روز حاکم روستای بالا کوه تصمیم می گیرد اراضی دهکده پایین کوه را در اختیار خودش بگیرد.

جلسه ای ترتیب می دهد و همه مردم روستا را دعوت می نماید و با صدایی رسا به آنها می گوید که این چشمه داخل دهکده ما قرار گرفته است و دلیلی ندارد که ما آب را به صورت رایگان در اختیار روستای پایین کوه قرار دهیم! مردم هم با حرف های او موافقت کردند و تصمیم گرفتند که مسیر آب را به دهکده پایین کوه ببندند.

چند روز بعد، اهالی روستای پایین کوه متوجه شدند که حاکم دهکده بالا کوه، جلوی مسیر آب را بسته است و آب به سمت روستایشان نمی آید. این خبر را به حاکمشان گزارش دادند و به همراه او به روستای بالا کوه رفتند و از او خواستند که از ورود آب به روستایشان جلوگیری نکند. کدخدای روستای بالا کوه به خواسته آن ها توجهی نکرد و به آن ها گفت که اگر می خواهید آب را بر شما مسدود نکنم باید زیر دست من باشید، وگرنه به همین منوال از رسیدن آب به روستای شما جلوگیری خواهم کرد و باید قبول کنید روستای بالا کوه حاکم شما است و شما باید از من اطاعت کنید و این دو کوه هیچ زمانی به هم نخواهند رسید. اهالی دهکده پایین کوه وقتی سخنان حاکم بالا کوه را شنیدند، عصبانی شدند و به دهکده خود بازگشتند.

مدتی از این جریان گذشت و روزی حاکم پایین کوه برای حل این مشکل راهی را پیدا کرد و دستور داد تعدادی چاه درست نمایند. مردم روستا هم از فرمان او اطاعت نموده و چندین قنات حفر کردند. بعد از چند روز کار چاه ها به اتمام رسید و باز هم آب وارد روستایشان شد و خوشحالی را به اهالی آنجا هدیه داد. وجود این قنات ها باعث شد چشمه روستای بالا کوه به مرور زمان خشک گردد. مردم بالا کوه، هم متوجه خشک شدن چشمه و هم ساختن قنات های متعدد در سرتاسر ده پایین کوه شدند و به کدخدایشان اطلاع دادند.

حاکم بالا کوه که راهی جز تسلیم شدن نداشت به دهکده پایین کوه رفت و به ارباب آنجا گفت ساختن قنات باعث شده چشمه آب روستای ما خشک گردد و مردم ما به شدت از بی آبی رنج می برند. از شما خواهش می کنم اجازه بدهید از آب چاه های شما استفاده کنیم.

حاکم پایین کوه نیش خندی زد و به او گفت این خواسته شما نشدنی است و آب از پایین به سمت بالا حرکت نمی نماید و اگر یادت باشد گفتی کوه به کوه نمی رسد. حق با تو بود و این دو کوه هرگز به هم نمی رسند، ولی آدم به آدم می رسد.

از آن موقع تا به امروز اگر کسی در حق کسی نامردی کند، این ضرب المثل را برایش به کار می برند

کوه به کوه نمی رسد ولی آدم به آدم می رسد.