ادیسون در خصوص چُرت زدن درست می گفت! - وبلاگ مهیار

به گزارش وبلاگ مهیار، ایسنا: محققان در یک مطالعه نو دریافته اند که یک چرت سریع، شانس شما را برای حل پازل های پیچیده سه برابر می نماید.

به گزارش دیلی میل، توماس ادیسون وقتی در راه به ثمر رساندن اختراعاتش به مشکل برمی خورد، چرت کوتاهی می زد. او توپی را در دست می گرفت و وقتی که بر اثر به خواب رفتن، آن توپ از دستش می افتاد، بیدار می شد.

این کار به او اجازه می داد تا فقط وارد مرحله ای از خواب به نام N1 گردد، جایی که افراد می توانند رویاهایی از رویدادها و تجربیات اخیر و نزدیک خود داشته باشند.

اکنون یک مطالعه تازه، این روش ادیسون را مورد آنالیز قرار داده است و دریافت که انجام این کار، شانس شما را برای حل مسائل و معماها سه برابر می نماید.

محققان دریافتند افرادی که حداقل 15 ثانیه را در مرحله N1 سپری کردند، 83 درصد شانس بیشتری برای قانون راه چاره معماهای ریاضی داشتند. این در حالی است که کسانی که بیدار ماندند و چرت نزدند، با 30 درصد شانس روبرو بودند.

بسیاری از افراد ممکن است چرت زدن را اتلاف وقت بدانند، اما توماس ادیسون همواره برای تقویت خلاقیت خود دست به این کار می زد و همانطور که گفته شد، یک مطالعه تازه نشان داده است که این مخترع مشهور آمریکایی، از این کار در راستای هدف خود نفع می برده است.

محققان انستیتوی مغز پاریس دریافتند یک چرت زدن سریع به یک نقطه شیرین خلاقانه نهیب می زند، زیرا فرد تنها به مرحله اول از خواب می رود که به حالت هیپناگوژی یا N1 معروف است.

هیپناگوژی تجربه حالت انتقالی از بیداری به خواب است. در طول N1، ماهیچه های شما شل می شوند و آغاز به مشاهده وقایع اخیر می کنید که به شما یاری می نماید تا یک انسداد ذهنی را که در راه چاره یک معما به آن برخورده اید، از میان بردارید.

این مطالعه نشان داد کسانی که حداقل 15 ثانیه را در حالت N1 سپری کردند، 83 درصد شانس بیشتری برای کشف راه چاره معماهای ریاضی داشتند، در حالی که آنهایی که بیدار ماندند تنها 30 درصد شانس داشتند.

حالا به نظر می رسد که ادیسون بیش از 100 سال پیش می دانسته که چگونه می تواند از این نکته خلاقانه استفاده کند.

او هنگام چرت زدن توپی را در دستانش می گرفت و زمانی که ماهیچه هایش شل می شد، توپ از دستانش رها می شد و وقتی که به زمین برخورد می کرد، ادیسون از چرت بیدار می شد تا ایده های الهام گرفته از خواب را استفاده کند.

زمانی که خواب هستیم، فقط حدود پنج درصد از زمان را در حالت N1 می گذرانیم که معمولاً کمتر از 10 دقیقه است و به عنوان زمان انتقال بین بیداری و خواب در نظر گرفته می گردد. این مرحله از خوب بعلاوه مرحله ای کمتر مطالعه شده از خواب است.

محققان می گویند، در این مرحله، ماهیچه های ما آغاز به شل شدن می نمایند و با بینش های رویا مانندی روبرو می شویم که مربوط به یک تجربه اخیر است.

این مطالعه تازه برای آنالیز اینکه آیا این بینش ها می توانند به افراد در غلبه بر موانع ذهنی یاری نمایند یا خیر، انجام شد و از روشی مشابه با ادیسون استفاده کرد.

تقریباً 103 نفر برای این مطالعه انتخاب شدند که از آنها خواسته شد تا روی یک معمای ریاضی کار نمایند که در آن از آنها خواسته شده بود تا رشته ای از اعداد هشت رقمی را به رشته های هفت رقمی تازه با استفاده از قوانین خاصی به صورت گام به گام تبدیل نمایند.

این مسئله با یک قانون پنهان طراحی شده بود که به راحتی معما را حل می کرد، اما به داوطلبان در خصوص آن چیزی گفته نشد.

محققان به هر شرکت نماینده 30 بار فرصت دادند و آنهایی که نتوانستند آن قانون پنهان را بیابند یک چرت کوتاه 20 دقیقه ای زدند.

به هر یک از آنها یک بطری پلاستیکی خالی داده شد تا در دست راست خود نگه دارند و محققان نیز فعالیت مغز آنها را با کلاه های الکتروانسفالوگرافی برای مقدار گیری امواج الکتریکی فراوری شده به وسیله سلول های عصبی ثبت می کردند و شرکت نمایندگان همان فرآیندی را تجربه کردند که ادیسون انجام می داد.

هنگامی که آنها آغاز به ورود به مرحله N1 کردند، ماهیچه هایشان شل شد و در نهایت بطری از دست شان رها شد و با برخورد به زمین، آنها بیدار شدند.

هنگامی که آنها از چرت بیدار شدند، محققان از هر فرد خواستند شرح دهند که هنگام افتادن بطری به چه چیزی فکر می کردند یا در خصوص چه چیزی خواب می دیدند.

بعضی گزارش دادند که اعداد و اشکال هندسی در حال پایکوبی را می دیدند، در حالی که بعضی دیگر، رویاهایی عجیب مانند کولوسئوم روم یا یک اسب درون اتاق بیمارستان داشتند.

پس از این چرت، شرکت نمایندگان به حل آن معمای ریاضی بازگشتند و محققان دریافتند کسانی که چرت زدند و با افتادن بطری از خواب بیدار شدند، سه برابر بیشتر از کسانی که بیدار مانده بودند، آن راه چاره پنهان را پیدا کردند.