اقدام جنجالی مسئولان شیراز درباره مسابقات دختران - وبلاگ مهیار

به گزارش وبلاگ مهیار، از کنار این پرسش آزاردهنده هم نمی توان به سادگی عبور کرد که آیا شیراز دیگر قرار نیست میزبان هیچ رقابت ورزشی باشد که دختران قرار است در آن شرکت نمایند؟

روزنامه شرق نوشت: قرار نیست ارتباط مستقیمی به یکدیگر داشته باشند؛ یکی دوومیدانی کار است و در رشته استقامتش فعالیت می نماید، ولی دیگر باید با اجرای فرم یا در حالتی مبارزه ای روبه روی رقیب بایستد. اصولا ارتباط دوی ماراتن یا نیمه ماراتن با رشته مبارزه ای مانند ووشو همخوانی زیادی ندارد. بدیهی ترین تفاوتش این است که یکی از آن ها در فضای باز و محیط های چندکیلومتری برگزار می گردد و رشته دیگر در سالنی سرپوشیده.

با وجود این فاصله ها وقتی صحبت از مدیریت در ورزش ایران بگردد، دوی ماراتن روی مسابقات ووشو هم تأثیر می گذارد؛ تأثیری که بیش از مثبت بودن جنبه منفی دارد و فضا را برای انتقاد باز می نماید. هنوز زمان زیادی از مسابقه دوی نیمه ماراتن شیراز که به مناسبت روز شیراز در همین شهر برگزار گردید، نمی گذرد؛ رقابتی خبرساز که کلی قربانی گرفت. در آن مسابقات پوشش شرکت نمایندگان زن این تورنمنت خبرساز شد و خیلی سریع دستور برخورد با مسئولان ذی ربط صادر شد. دادستان شیراز وارد گود شد، مقصران به خط شدند، رئیس هیئت دوومیدانی شیراز از یک سو و دست آخر رئیس فدراسیون دوومیدانی هم از سوی دیگر از کار برکنار شدند. همه و همه به علت آنکه تصاویری از این ماراتن منتشر شد که نشان می داد تعدادی از حاضران در این تورنمنت و تعدادی دیگر به عنوان تماشاگران این رقابت، پوشش کاملی ندارند.

با این حال، گره زدن آن اتفاق با لغو مسابقات ووشوی دختران در شیراز، از آن دست اتفاقاتی است که هضمش به این سادگی و حتی با دلایلی متعدد هم امکان پذیر نیست. صورت مسئله بسیار ساده است: مسئولان اداره کل ورزش و جوانان استان فارس به همراه شورای تأمین این استان در اتفاقی بی سابقه، تصمیم گرفتند به علت ماجرا های اتفاق افتاده در دوی ماراتن شیراز، مسابقات ووشوی دختران را که محلی برای انتخابی تیم ملی بود، لغو نمایند؛ تصمیمی عجولانه و بحث برانگیز که درکش برای جامعه ورزش سخت است.

ماجرا از این قرار است که شیراز میزبان مرحله نخست انتخابی تیم ملی ووشو در دو بخش پسران و دختران شده بود. قرار بر آن شد که مسابقات پسران ووشو از تاریخ 16 تا 21 اردیبهشت برگزار گردد و سپس هم رقابت زنان از 23 تا 28 اردیبهشت در همین شهر ادامه پیدا کند. با این حال اتفاقات دوی نیمه ماراتن این شهر باعث شد تا شیراز فقط میزبانی پسران ووشو را تقبل کند و قید میزبانی از دختران این رشته را بزند. آن ها با ارسال نامه ای به فدراسیون ووشو از این خبر دادند که امکان میزبانی از دختران برایشان فراهم نیست!

این ناآمادگی در حالی صورت گرفت که همه چیز به برترین شکل ممکن در بخش پسران پیش رفت، ولی تا صحبت از حضور دختران به میان آمد، مسئولان ورزش این شهر، یکباره آمادگی شان را از دست دادند. درست است که مسئولان مربوطه از سوی چند رسانه خاص به علت اتفاقات اتفاق افتاده در ماراتن شیراز تحت فشار قرار گرفته بودند، ولی معین نیست با چه استدلالی قید میزبانی از رقابت های ووشوی دختران را زده اند.

تفاوت در برگزاری این دو رشته از زمین تا آسمان است و جایی برای نگرانی وجود نداشت. اول اینکه مسابقات قرار بود در سالن برگزار گردد. از سوی دیگر، برگزاری رقابت های دختران در دو بخش تالو و ساندا بر عهده مدیران زن فدراسیون و شهر میزبان بود و مردی هم در کار نبود که برای مدیران مربوطه فراوری دردسر کند. از طرف دیگر، ماهیت ورزش ووشو به گونه ای است که حتی اگر ورزشکاران آن تمایلی به پوشش ناقص داشته باشند، برای آن ها امکان پذیر نیست. پوشیدن کلاه، هوگو و دستکش محلی برای بحث یا شک و تردید باقی نمی گذارد. این ها بدون درنظر گرفتن چنین موردی است که بیشتر دخترانی که قصد داشتند در این تورنمنت شرکت نمایند، در سنین نونهالی و نوجوانی بودند.

هراس از این میزبانی و نگرانی برای تکرار اتفاقاتی که در ماراتن رخ داد، از آن دست ترس های زودرسی بود که نسنجیده سراغ مسئولان شهر شیراز رفت. در کنار همه این موارد، آمادگی قبلی شیراز برای میزبانی از این تورنمنت و لغو یکباره آن، آسیبی هم به بسیاری از تیم های دیگر استان ها زد که برنامه سفر را چیده، بلیت را تهیه نموده و ورزشکاران شان را سر وزن رسانده بودند. در چشم به هم زدنی و فقط به علت اتفاقاتی که در دوی نیمه ماراتن این شهر رخ داد، همه چیز به تعویق افتاد؛ تعویقی که ضربه اش را ورزشکاران جوانی خورده اند که کوشش می کردند خودشان را به اردوی تیم ملی برسانند. قرار شده بود دو نفر نخست مسابقات در رشته تالو و نفرات اول، دوم و سوم مشترک بخش ساندا به پیش اردوی تیم ملی اضافه شوند تا بعد ها فرصت رقابت برای وزن های مختلف در تیم ملی را به دست بیاورند؛ اما یک نگرانی که با مرور دلایل بالا، بی علت به نظر می رسید، این دختران را قربانیان تازه دوی نیمه ماراتن شیراز نموده است.

اگرچه قرار است میزبانی به شهری دیگر سپرده گردد، ولی معین است که برنامه های آماده سازی تیم ها از یک سو و همین ورزشکاران آینده دار از سوی دیگر به هم ریخته است. گو اینکه از کنار این پرسش آزاردهنده هم نمی توان به سادگی عبور کرد که آیا شیراز دیگر قرار نیست میزبان هیچ رقابت ورزشی باشد که دختران قرار است در آن شرکت نمایند؟