یک اختلال شایع در دانش آموزان ابتدایی
به گزارش وبلاگ مهیار، خودگفتاری می تواند بر تمام جوانب شخصیتی و روانی بچه ها تأثیرگذار باشد چراکه رابطه تنگاتنگی بین تکلم، شکوفایی هوش، سلامت روانی و موفقیت وجود دارد.
اختلال خودگفتاری در بچه ها، در ابتدا به صورت واضح و با صدای بلند است که جنبه برونی دارد و ناشی از تخیل و تفکر بچه هاه است، اما در افراد بزرگسال این اختلال پنهان و جنبه درونی دارد.
به گفته کارشناسان روانشناسی میزان شیوع خودگفتاری در دانش آموزان مقطع ابتدایی به نسبت سایر بچه ها بیشتر است که مهمترین علت آن، قوه تخیل و رفتار های عینی است.
خودگفتاری می تواند بر تمام جوانب شخصیتی و روانی بچه ها تأثیرگذار باشد چراکه رابطه تنگاتنگی بین تکلم، شکوفایی هوش، سلامت روانی و موفقیت وجود دارد.
کارشناسان این حوزه معتقدند؛ برآورد میزان شیوع خود گفتاری در دانش آموزان ابتدایی بیش از سایر بچه ها است. به همین دلیل به سراغ دکتر محمود بهرام خانی مشاور و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی رفتیم تا دراین باره بیشتر آگاه شویم.
به اختصار در مورد خودگفتاری شرح دهید و به تفاوت خودگفتاری بین بچه ها و بزرگ سالان بپردازید؟
همان طور که می دانید، خودگفتاری یک نوع اختلال است که نوع و مدل آن در افراد مختلف ازجمله کودک و بزرگسال فرق دارد.
اختلال خودگفتاری در بچه ها، در ابتدا به صورت واضح و با صدای بلند است که جنبه برونی دارد و ناشی از تخیل و تفکر بچه هاه است، اما در افراد بزرگسال این اختلال پنهان و جنبه درونی دارد.
ریشه اصلی خودگفتاری در بچه ها چیست؟
خودگفتاری در بچه ها از مباحث ساده آغاز می گردد؛ به عنوان مثال می توان نمونه هایی از اختلال خودگفتاری را در بچه های که از سوی والدین خود مورد تنبیه و دعوا قرارگرفته اند مشاهده کنیم. معمولاً در این مدل از بچه ها خودگفتاری از جنس سرزنش بیشتر دیده می گردد.
بعضی کارشناسان معتقدند، خودگفتاری در بچه ها به لحاظ تخلیه انرژی منفی برای کودک مفید است، نظر شما چیست؟
ازآنجایی که مرز بین خیال و واقعیت در مغز بچه ها معین نیست، صحبت کردن کودک با خود باعث می گردد تا دنیای اطرافش را فراموش کند و وارد دنیای خیالی گردد. اصولاً تکلم بچه ها تخیلی، حتی توهمی و دور از واقعیت است و از همین رو غرایزشان، درونشان، رفتار و احساساتشان بر اساس اصل لذت بچه هاه راهنمایی می شوند که گاهی می تواند برای کودک مفید واقع گردد.
رشد جسمی بچه ها تا چه میزان می تواند از اختلال وی بکاهد؟
کودکی که دارای اختلال خودگفتاری است، با رسیدن به دوره نوجوانی می تواند از تفکر عینی خود دور گردد و از سبک تفکر و تکلم تقلیدی بیرون آید و جهت متفاوت و معناداری زندگی را تجربه کند. با رشد سنی و جسمی بچه ها، به ویژه در دوره نوجوانی و رسیدن به بلوغ، تغییر و تحولی که در بدن آن ها ایجاد می گردد ممکن است آن ها را به نوجوانی طغیانگر تبدیل کند.
معمولاً نوجوانان در این شرایط کمی از خواسته های تقلیدگونه خود جدا می شوند و به احتیاج های خودشان فکر می نمایند در این صورت نمی توان گفت علائم خود گفتاری در این افراد کم می گردد، بلکه این علائم تغییر شکل می دهد.
منبع: فرادید